Τα όσα είπε ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο περί τριπλών εκλογών τον Μάιο σίγουρα δεν ήταν σαρδάμ, καθώς στις Βρυξέλλες γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Αντώνης Σαμαράς εξετάζει όλα σενάρια περί πρόωρων εθνικών εκλογών.
Και μάλιστα γνωρίζουν ακόμη ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει αντιρρήσεις να γίνουν οι εκλογές, αν το αποφασίσει τελικά ο πρωθυπουργός, μαζί με τις δημοτικές-περιφερειακές και τις ευρωεκλογές, να στηθεί δηλαδή και τρίτη κάλπη, τέταρτη πρακτικά, ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει επικοινωνιακά το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε όποια κάλπη υπάρξει αυτό!
Ξαφνικά όμως έχει προκύψει ένα σοβαρό πρόβλημα με τις ημερομηνίες και ενδεχομένως να χρειαστεί νομοθετική ρύθμιση ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα ακυρότητας.
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Με βάση το νόμο 3852 του 2010, δηλαδή το νόμο Καλλικράτη, στο άρθρο 9 παράγραφος 1 και 2 αναφέρεται:
Ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι σύμβουλοι της δημοτικής ή τοπικής κοινότητας και οι εκπρόσωποι της τοπικής κοινότητας εκλέγονται κάθε πέντε (5) χρόνια με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία.
Η εκλογή στα ανωτέρω αξιώματα γίνεται την ίδια ημέρα διενέργειας της ψηφοφορίας για την εκλογή των Ελλήνων μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στα ίδια εκλογικά τμήματα, με τις ίδιες εφορευτικές επιτροπές, τους ίδιους αντιπροσώπους της δικαστικής αρχής και τους ίδιους εφόρους αντιπροσώπων.
Συνεπώς ο πρώτος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών δεν πρέπει να γίνει στις 18, αλλά στις 25 Μαϊου, μαζί με τις ευρωεκλογές οπότε έχουν οριστεί από τις Βρυξέλλες και δεν μπορεί να αλλάξει η ημερομηνία, και ο δεύτερος γύρος να διεξαχθεί τη 1η Ιουνίου.
Τώρα πως Σαμαράς και Βενιζέλος θα καταφέρουν να ισορροπήσουν μεταξύ τρόικας και κοινωνίας είναι μάλλον ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες
Το θέμα που υπάρχει κατά πάσα πιθανότητα θα λυθεί με κάποιο τρόπο, ωστόσο στους σχεδιασμούς που υπάρχουν στο Μέγαρο Μαξίμου και στη Χαριλάου Τρικούπη σε συνδυασμό με τις εξελίξεις για το ελληνικό ζήτημα μετράει πλέον και το παραμικρό καθώς αναζητείται χρόνος και τρόπος προκειμένου να αντιμετωπιστεί αξιοπρεπώς ιδίως για το ΠΑΣΟΚ η επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις υπάρχουσες δημοσκοπήσεις.
Έτσι πίσω από τα φώτα της ελληνικής προεδρίας το πλαίσιο για την κυβέρνηση Σαμαρά είναι ασφυκτικό, από τη στιγμή μάλιστα που ο πρόεδρος της Κομισιόν μιλώντας στο Ζάππειο ξεκαθάρισε την ανάγκη
– συνέχισης του προγράμματος με αποφασιστικό και σωστό τρόπο, όπως συνέβη στην Ιρλανδία για παραδειγμα, και
– να υπάρξει πολιτική σταθερότητα, υπονοώντας επικράτηση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων με τον κ.Σαμαρά ταυτόχρονα να χαρακτηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα αντιευρωπαϊκό, αντιδυτικό και αντινατοϊκό.
Τώρα πως Σαμαράς και Βενιζέλος θα καταφέρουν να ισορροπήσουν μεταξύ τρόικας και κοινωνίας είναι μάλλον ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, γιατί είναι προφανές ότι ακόμη και το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αρκετό για να πειστούν οι δανειστές για χαλάρωση της μνημονιακής πολιτικής και αποκατάσταση των αδικιών.
Και τα όσα συμβαίνουν παραπλεύρως με εξοπλισμούς, τρομοκρατία, ΤΤ κ.α. δεν επιτρέπουν στο Μέγαρο Μαξίμου και στη Χαριλάου Τρικούπη πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, την ώρα μάλιστα που και ο νέος σοσιαλδημοκρατης υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Σταινμάγερ τάσσεται υπέρ της διατήρησης της τρόικας και συμμετοχής του ΔΝΤ, αδειάζοντας όσους προτείνουν επιστροφή στις ευρωπαϊκές ρίζες.
