Στις 4 Ιανουαρίου ο Μιχάλης Κακιούζης με μια συγκινητική δήλωση ανακοίνωσε το μεγάλο “Αντίο” από τα γήπεδα στο τέλος της σεζόν και σε ηλικία 39 ετών…
Ο Μιχάλης Κακιούζης ξεκίνησε από 8 ετών το Μπάσκετ στις Ακαδημίες του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας και σε ηλικία 20 ετών πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ όπου και αγωνίστηκε για 7,5 χρόνια! Για 19,5 περίπου χρόνια φορούσε τη φανέλα ομάδων της Νέας Φιλαδέλφειας!
Η καριέρα & οι τίτλοι του Μιχάλη Κακιούζη
Ξεκίνησε σε ηλικία 8 ετών στις Ακαδημίες του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε και με την κολύμβηση. Σε ηλικία 15 ετών αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Παίδων ενώ νωρίτερα είχε παίξει και στη μικτή ΕΣΚΑ.
Ντεμπούτο στην ανδρική ομάδα του Ιωνικού Ν.Φ. έκανε την περίοδο 1992-1993, όταν η ομάδα αγωνιζόταν στην Α2. Εκεί αγωνίστηκε για 3 χρόνια. Η περίοδος 1994-1995 ήταν αρκετά πετυχημένη για τον ίδιο, 2ος ως σκόρερ και 2ος ριμπάουντερ της Α2, αν και ήταν μόλις 19 ετών. Αυτή η απόδοση έφερε την κλήση στη χρυσή Εθνική Εφήβων του 1995, με την οποία και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Αρκετές μεγάλες ομάδες της εποχής έδειξαν ενδιαφέρον γι’αυτόν, 
όμως τελικά κατέληξε στην ΑΕΚ καθώς ο ίδιος δηλώνει φίλαθλός της. Στην ΑΕΚ αγωνίστηκε 7,5 χρόνια. Στις 13 Φεβρουαρίου του 2003 έλυσε το συμβόλαιό του και υπέγραψε στη Σιένα, όπου αγωνίστηκε μέχρι το 2005. Στις 14 Ιουλίου του 2005 υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα.
Στις 28 Ιουνίου 2007 παρουσίασε το βιβλίο του Όνειρα και Αλήθειες και λίγο αργότερα μεταγράφηκε στην ομάδα της Κ.Μ. Σεβίλλης, όπου αγωνίστηκε για μία χρονιά. Τον επόμενο χρόνο έπαιξε στην τουρκική Έφες Πίλσεν με την οποία κατέκτησε το τούρκικο πρωτάθλημα. Μετά από 7 χρόνια στο εξωτερικό επέστρεψε για μία σεζόν στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 2010-2011 έπαιξε στο γαλλικό πρωτάθλημα με τα χρώματα της ΑΣΒΕΛ Βιλερμπάν. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε για τις ιταλικές ομάδες Κρεμόνα και Ρόμα. Την αγωνιστική περίοδο 2012-2013 έπαιξε για λίγους μήνες με την ελβετική ομάδα Βακαλό και αμέσως μετά με την κυπριακή ΑΕΚ Λάρνακας, με την οποία κατέκτησε το κυπριακό πρωτάθλημα.
Στις 5 Δεκεμβρίου 2013 ανακοινώθηκε η συνεργασία του με την ομάδα της Νέας Κηφισιάς για το υπόλοιπο της αγωνιστικής περιόδου. Με τη Νέα Κηφισιά ανανέωσε και για τη σαιζόν 2014-2015 ενώ σταμάτησε η συνεργασία τους το Γενάρη του 2015. Ολοκλήρωσε τη σαιζόν παίζοντας για τον ΑΠΟΕΛ στο κυπριακό πρωτάθλημα. Στις 24 Ιουνίου 2015 ανακοινώθηκε η έναρξη συνεργασίας του με τον Φάρο Κερατσινίου για το πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής τον οποίο οδήγησε στο τελικό του κυπέλλου Ελλάδας 2015-2016!
Στις 4 Ιανουαρίου 2016 ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2015-16.
Τίτλοι με συλλόγους
- 1 Κύπελλο Σαπόρτα – ΑΕΚ (2000)
- 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας – ΑΕΚ (2002)
- 2 Κύπελλα Ελλάδας – ΑΕΚ (2000, 2001)
- 1 Κύπελλο Ισπανίας (2007)
- 1 Πρωτάθλημα Ιταλίας (2004)
- 1 Σούπερκαπ Ιταλίας (2004)
- 1 Πρωτάθλημα Τουρκίας (2009)
- 1 Κύπελλο Τουρκίας (2009)
- 1 Πρωτάθλημα Κύπρου (2013)
Εθνική Ελλάδος
Διετέλεσε βασικό στέλεχος της εθνικής Ελλάδος καθώς και αρχηγός της ομάδας.
- 116 συμμετοχές με την Εθνική Ανδρών, 798 πόντοι (6,9 ανά αγώνα)
- 15 συμμετοχές με την Εθνική Ελπίδων, 140 πόντοι (9,3 ανά αγώνα)
- 28 συμμετοχές με την Εθνική Εφήβων, 520 πόντοι (18,6 ανά αγώνα)
- 32 συμμετοχές με την Εθνική Παίδων, 410 πόντοι (12,8 ανά αγώνα)
- 1η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών το 2005
- 2η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών το 2006
- 1η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων το 1995
Η δήλωση της αποχώρησης
“Φεύγω…
Αυτός που έχει τη συνήθεια να ταξιδεύει, ξέρει να φτάνει πάντα τη στιγμή που πρέπει να φύγει”.
21 χρόνια επαγγελματικής διαδρομής. Έχοντας πλήρη επίγνωση των συνθηκών ανακοινώνω, ότι έφτασε η στιγμή ν’ αποχωρήσω. Φεύγω στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου από τη μάχιμη δραστηριότητα ως αθλητής. Διότι στη μάχιμη δραστηριότητα από άλλο πόστο θα παραμείνω. Αυτό επιβάλλει μια ανώτερη εσωτερική ανάγκη. Αυτό υπαγορεύει η φυσική νομοτέλεια της ζωής.
21 χρόνια επαγγελματικής διαδρομής, ή περισσότερα από 30 αν συνυπολογίσει κανείς τη στιγμή, που βρέθηκα με μια μπάλα στα χέρια όντας αθλητής στα Τμήματα Υποδομής του Ιωνικού στη Νέα Φιλαδέλφεια, έδωσα και την ψυχή μου. Σε ένα μεγάλο ταξίδι, που είχε κυρίως μπουνάτσες, αλλά και φουρτούνες. Που είχε τίτλους. Που είχε και ατυχίες.
Εκτιμώ, ότι ο Φάρος αποτελεί και σημειολογικά για μένα το τελευταίο λιμάνι της καριέρας μου. Το πρώτο, στην ΑΕΚ της καρδιάς μου, σαν να ήταν χθες. Τότε, που μου έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια. Καλοκαίρι του 1994. Ο κυρ-Χρήστος (ο πατέρας μου) με έπαιρνε από καρτοτηλέφωνο στην οδό Τρυπιά για να μου «ανακοινώσει» ότι έκλεισα στη «Βασίλισσα». Εγώ σπίτι. Δεν άντεξα. Έκλαψα. Από χαρά. Στην ΑΕΚ έκλαψα και στη συνέχεια. Βίωσα και προδοσία και πίκρα. Τα άφησα όμως πίσω. Οικογένειά μου είναι. Το «3-2» επί του Ολυμπιακού. Βαρκελώνη. Λωζάννη. Αλησμόνητα.
Ένιωσα την πρώτη μεγάλη ικανοποίηση ανεβαίνοντας στο ψηλότερο βάθρο του Κόσμου με την Εθνική Εφήβων, το 1995, όταν αμούστακα παιδιά ακόμα νιώσαμε ανατριχίλα από χιλιάδες κόσμου στο ΟΑΚΑ. Όταν ως αρχηγός της Εθνικής σήκωσα το 2005 το τιμημένο, στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου ένιωσα την απόλυτη ικανοποίηση, όταν έβαλα και το δικό μου λιθαράκι μαζί με τους συμπαίκτες μου ώστε να διατηρηθεί η «επίσημη αγαπημένη» στο υψηλότερο επίπεδο.
Ένιωσα ικανοποίηση και το 2006 στη Σαϊτάμα στη νίκη σαν παγκόσμιος τίτλος επί των ΗΠΑ, αλλά και ανείπωτη στενοχώρια μετά την ήττα στον Τελικό με Ισπανία.
Καθεμιά ομάδα απ’ όσες αγωνίστηκα, σε Ελλάδα ή εξωτερικό, ήταν για μένα σημαντική, και είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω όλους όσοι μου έδωσαν την ευκαιρία να προσφέρω.
Υπήρξαν και άνθρωποι τους οποίους στενοχώρησα, με πράξεις ή λόγια μου. Είναι εγωιστικό, αλλά ζητώ να με συγχωρέσουν ή κατανοήσουν.
Ευχαριστώ τους προπονητές, που συνέβαλαν στην αγωνιστική μου ανέλιξη. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου. Ευχαριστώ τους φιλάθλους, που με στήριξαν σε όλη αυτή τη διαδρομή. Ευχαριστώ τους εκπροσώπους του Τύπου, οι οποίοι τις περισσότερες φορές υπήρξαν γενναιόδωροι μαζί μου. Ευχαριστώ την οικογένειά μου για την στήριξη διαρκείας. Ευχαριστώ και τον Θεό, διότι με αξίωσε να είμαι γερός και μου έδωσε απλόχερα όλες αυτές τις χαρές, αλλά κυρίως επειδή τα παιδιά μου με είδαν να αγωνίζομαι.
Ένα άλλο ταξίδι στον μαγικό κόσμο του αθλήματος, που όλοι αγαπάμε, θα αρχίσει από το καλοκαίρι του 2016.
Προχωράμε…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ”.
Δείτε βίντεο με τις μεγάλες στιγμές
