Γράφει ο Ρένος Αρβανίτης
Συνεχίζει να παραμένει υπέρογκο το ελληνικό χρέος, παρά τη σκληρή λιτότητα και τις μεγάλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, καθώς για το 2012 το ύψος του ανήλθε στο 156,9% του ΑΕΠ, με το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης να εκτιμάται στο 9% του ΑΕΠ. Σύμφωνα πάντα με τα δημοσιονομικά στοιχεία που απέστειλε η ΕΛΣΤΑΤ στη Eurostat, το δημόσιο χρέος ανέρχεται στα 303,9 δισ. Ευρώ, ενώ το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης ανήλθε στα 14,9 δισ. Ευρώ.
Είναι όμως αυτό το Νο 1 πρόβλημα της χώρας μας;
Κατά την άποψή μας ΟΧΙ. Υπάρχει ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα που δεν είναι άλλο από την ανεξέλεγκτη ανεργία και κυρίως τη διαρκώς αυξανόμενη ανεργία των νέων… Το ποσοστό ξεπερνά το 64% στους συμπολίτες μας που δεν έχουν συμπληρώσει τα 24 τους χρόνια, ενώ στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής μας (25-34) το ποσοστό αγγίζει το 40%. Τη στιγμή μάλιστα που η συγκεκριμένη γενιά νεοελλήνων, όπως συνομολογούν οι πάντες, είναι άκρως καταρτισμένη έχοντας ως παρακαταθήκη ένα πολύ αξιόλογο επίπεδο γνώσεων, που δύσκολα συναντάς σε πολλές από τις χώρες της Ευρώπης.
Και αυτό δεν προέκυψε αυτόματα ή με κάποια μαγική συνταγή, αλλά διότι οι γονείς της σημερινής νεολαίας μόχθησαν «επενδύοντας» ένα πολύ μεγάλο μέρος των χρημάτων τους στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Στις ξένες γλώσσες, στα φροντιστήρια, στα έξοδα σπουδών κοκ. Το έκαναν με απώτερο στόχο η σημερινή γενιά να γίνει καλύτερη από την προηγούμενη και να μπορέσει να προσφέρει το κάτι παραπάνω στην ταλαιπωρημένη μας ΠΑΤΡΙΔΑ. Σήμερα όλοι μας βλέπουμε ότι εξαιτίας χρόνιων λαθών και παραλείψεων της πολιτικής μας ηγεσίας, αυτό όχι μόνο δεν γίνεται αλλά είτε η νεολαία μας αναγκάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό (διαρροή επιστημονικού προσωπικού), είτε να εργάζεται σε περιστασιακές δουλειές.
Μία χώρα που θα συνεχίσει να κινείται σε αυτό το πλαίσιο, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να έχει απολύτως κανένα μέλλον… ανεξάρτητα με το πόσο θα είναι το δημόσιο χρέος της… ή το έλλειμμά της επί του ποσοστού του ΑΕΠ. Χρειάζονται άμεσα συγκεκριμένες δράσεις και συνεργασία όλων των φορέων, τόσο της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και της εκάστοτε κυβέρνησης.
Αν φυσικά δεν θέλουμε και με τη «βούλα» πλέον να μιλάμε για μία παντελώς χαμένη γενιά…
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Fx-news (τ. Οκτωβρίου 2013)
