Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα για τον ρόλο του τοπικού Τύπου εν όψει των δημοτικών εκλογών του Μαΐου.
Δεν είναι λίγοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι που διαμαρτύρονται για την κριτική που τους ασκείται, κατατάσσοντας εμμέσως πλην σαφώς τις εφημερίδες σε καλές και κακές. Ανάλογα βέβαια, με τη στάση και τις θέσεις που τηρούν απέναντι στην υποψηφιότητά τους. Δεν θα υποστηρίξω πως το σύνολο του τοπικού Τύπου είναι αναμάρτητο, αδέσμευτο, αποδεσμευμένο από σκοπιμότητες και προσωπικές συμπάθειες ακόμα και συμμαχίες. Δεν μπορούν όμως και οι αγαπημένοι υποψήφιοι να ομαδοποιούν, να ξεχωρίζουν καλούς και κακούς και να αφορίζουν ανάλογα με το τι τους αρέσει να διαβάζουν για τον εαυτούλη τους.
Ο ρόλος άλλωστε του δημοσιογράφου είναι να ασκεί την κριτική που χρειάζεται σε ένα πολιτικό πρόσωπο όσο σκληρή κι αν είναι, αλλά και να επαινεί όταν κάνουν κάτι αξιόλογο. Τώρα αν κάποιοι πολιτικοί ή, «πολιτικοί» ενοχλούνται …ξύδι!!! Φυσικά ο κόσμος γνωρίζει και ποια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γλύφουν και για ποιο λόγο…
Καλώς ή, κακώς λοιπόν όποιος εκτίθεται στην πολιτική, εκτίθεται αυτόματα και στην κριτική. Όποιος δρα κάνει σωστά, κάνει και λάθη. Θεωρώ πως είναι τουλάχιστον κουτά εγωιστικό, αν όχι «αυτοκρατορικό» να περιμένει κάποιος από τον τοπικό Τύπο να εξυμνεί τις θετικές δραστηριότητές του, αλλά να αποσιωπά λάθη, παραλείψεις και ενέργειες που βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον.
Ας προσπαθήσουν λοιπόν οι φίλτατοι υποψήφιοι να είναι ρεαλιστές ακόμα και από την πιο σκληρή κριτική να δουν θετικά το όλο θέμα. Να δουν τι σκέφτεται ο κόσμος, οι ψηφοφόροι τους για τους ίδιους. Να δουν με καθαρό μυαλό και με ψυχραιμία τα λάθη τους και να αλλάξουν την τακτική τους πάνω σε κάποια πράγματα. Κάθε δυσμενές άρθρο είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τίμια αυτοκριτική. Ό,τι δεν ισχύει Delete και στον …κάδο ανακύκλωσης. Ό,τι όμως έχει βάσεις, είναι μια καλή αρχή για αλλαγές. Οι πιο κακοί σύμβουλοι είναι οι «μαλαγάνες». Αυτοί που τα παρουσιάζουν όλα τέλεια, αλλά δυστυχώς όσοι εμπλέκονται με τα κοινά, αρέσκονται στη δημιουργία αυτών. Οι συνέπειες είναι γνωστές. Ασυγκράτητη τόνωση εγωισμού, έπαρση χιλίων καρδιναλίων, αποξένωση από το κοινό αίσθημα, τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου και την ειλικρινή του γνώμη για τα προβλήματα και τους τρόπους επίλυσής τους.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο βράδυ των εκλογών που ανακοινώνονται τα αποτελέσματα και τελικά κάποιοι προσγειώνονται ανώμαλα. Ακούγοντας τα θετικά σχόλια των γύρω τους, των δικών τους ανθρώπων, είχαν χάσει όμως κάθε αίσθηση πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ: «Σκίζουμε. Όλα τέλεια. Ο κόσμος σε λατρεύει και πίνει νερό στο όνομά σου, φανταστικέ υποψήφιέ μου»…
Καλώς ή, κακώς αυτή είναι η αλήθεια.
Και η αλήθεια πονάει…!!!
