Αντάρτικο ξεκίνησαν 25 δήμαρχοι αντιδρώντας στις απολύσεις εργαζομένων στους δήμους προκαλώντας πονοκέφαλο στην κυβέρνηση. Πρόκειται για 25 από τους 38 δημάρχους της Κεντρικής Μακεδονίας, οι οποίοι υπέγραψαν κοινή επιστολή παραίτησης και την οποία κατέθεσε χθες στην έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) ο δήμαρχος Νεάπολης – Συκεών Σίμος Δανιηλίδης.
Την επιστολή παραίτησης συνυπογράφουν οι δήμαρχοι: Χαρίκλεια Ουσουρτσόγλου, Βέροιας, Αν. Καραμπάτσος, Νάουσας, Φ. Δημητριάδης, Αλεξάνδρειας, Θ. Παπαδόπουλος, Θέρμης, Ευ. Λαφαζανίδης, Κορδελιού-Ευόσμου, Σ. Δανιηλίδης, Νεάπολης – Συκεών, Δ. Παπαδόπουλος, Παύλου Μελά, Θ. Μπακογλίδης, Καλαμαριάς, Δ. Γαλαμάτης, Βόλβης, Λ. Κυρίζογλου, Αμπελοκήπων Μενεμένης, Ευ. Μπαλάσκας, Κιλκίς, Αθ. Λαπόρδας, Παιονίας, Δημ. Πασόης, Αλμωπίας, Γρ. Στάμκος, Πέλλας, Γ. Παπαθανασίου, Δίου-Ολύμπου, Π. Αγγελίδης, Σερρών, Κλ. Κοτσακιαχίδης, Ηράκλειας, Δημ. Καλαϊτζής, Βισαλτίας, Δ. Ιορδανίδης, Νέας Προποντίδας, Β. Παπαγιάννης, Κασσάνδρας, Γ. Μπίκος, Χαλκηδόνος, Ευ. Πολύζος, Πύδνας-Κολινδρού, Δ. Σαραμάντος, Ωραιοκάστρου, Απ. Καρύδας, Σιντικής, Γ. Γλώσσης, Δέλτα.
Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:
«Ενας θεσμός συνιστά την σπονδυλική στήλη του Γένους, από τις απαρχές της ύπαρξής του μέχρι σήμερα: η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ένας θεσμός διατρέχει την ιστορία των Ελλήνων και διαποτίζει τις παραδόσεις τους (ανεξάρτητα από την μορφή, το είδος ή ακόμη και την παρουσία της εκάστοτε κρατικής οντότητας): η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ένας θεσμός αποτελεί την μήτρα του δημοσίου βίου των Ελλήνων: η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ένας θεσμός συγκροτεί το ακλόνητο θεμέλιο της παιδείας και του πολιτισμού μας: η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ένας θεσμός ενσαρκώνει, με αδιάλειπτη συνέχεια, την λαϊκή συμμετοχή και το δημοκρατικό ήθος, με τους εκπροσώπους του να βρίσκονται διαρκώς στο μικροσκόπιο των Τοπικών Κοινωνιών: η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Σε μια Πολιτεία, που έχει προσδιορίσει σαφώς τα όρια και την έκταση της Κεντρικής Εξουσίας (: «Η διοίκηση του Κράτους οργανώνεται σύμφωνα με το αποκεντρωτικό σύστημα», άρθρο 101 § 1 του Συντάγματος), η αυτόφωτη, αυτοτελής και αυθύπαρκτη θέση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αναγνωρίζεται στο συνταγματικό στερέωμα («Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού», άρθρο 102 § 1 εδ. α΄ του Συντάγματος· «Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Οι αρχές τους εκλέγονται με καθολική και μυστική ψηφοφορία, όπως νόμος ορίζει», άρθρο 102 § 2 του Συντάγματος· «Το Κράτος ασκεί στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους», άρθρο 102 § 3 του Συντάγματος· «Κάθε μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του Κράτους προς την τοπική αυτοδιοίκηση συνεπάγεται και τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τον καθορισμό και την είσπραξη τοπικών εσόδων απευθείας από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης», άρθρο 102 § 5 εδ. γ΄-δ΄ του Συντάγματος), και περιβάλλεται με την αυξημένη ισχύ του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας (Ν. 1850/1989).
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην παρούσα δυσμενή συγκυρία, της παρατεταμένης, πολύπλευρης και πολυπλόκαμης κρίσης, που μαστίζει τη Χώρα μας, είναι το πιο οικείο, το πιο προσιτό και το πιο φιλόξενο καταφύγιο όλων των κατοίκων, χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις ή περιορισμούς.
Έχοντας τεθεί, ουσιαστικά, υπό επιτροπεία, και έχοντας υποστεί δεινότατη οικονομική αποψίλωση και οδυνηρό υπηρεσιακό ακρωτηριασμό, η Τοπική Αυτοδιοίκηση (παρ’ όλ’ αυτά) εφαρμόζει καθημερινά, στην πρώτη γραμμή του μετώπου, τις αρχές της κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης, όπως επιτάσσει η ιστορία και η παράδοσή της.
Μέχρι τώρα, η καταρράκωση αυτής της παράδοσης, οι αλλεπάλληλες προσβολές της πολιτικής αυθυπαρξίας της, και οι επαναλαμβανόμενες τραγικές περικοπές των λιγοστών εσόδων της, εκλήφθηκαν, καλόπιστα, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως το αναγκαίο τίμημα της συνεισφοράς της για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Όμως, ο «μολώχ» της Κεντρικής Εξουσίας δεν αρκείται σ’ αυτές τις θυσίες των Δήμων και των Δημοτών.
Απαιτεί, και μεθοδικά εφαρμόζει, την πολιτική εξουθένωση, την ηθική εξόντωση, την θεσμική εξαφάνιση, τον διοικητικό εκμηδενισμό, τον οικονομικό όλεθρο, τον κοινωνικό ευνουχισμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Οι αλυσιδωτές αντιαυτοδιοικητικές, αντισυνταγματικές και αντιευρωπαϊκές νομοθετικές εμπνεύσεις της Κεντρικής Εξουσίας, [με τις ισοπεδωτικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τους δαιδαλώδεις πολυ-νόμους (που εμφανίζονται αιφνιδιαστικά και ψηφίζονται με συνοπτικές διαδικασίες)], διαμορφώνουν ένα εφιαλτικό περιβάλλον, θανατηφόρο για τους Δήμους, αποσαθρωτικό για τη Λαϊκή Κυριαρχία, διαλυτικό για τις Τοπικές Κοινωνίες.
Αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον μπορεί, σταδιακά, να αλλάξει, αν θελήσει, έστω και τώρα, η Κεντρική Εξουσία να ακούσει την φωνή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και να αποδεχτεί τα δίκαια αιτήματά μας (όπως διατυπώνονται στο από 11-7-2013 Ψήφισμα και την από 19-7-2013 Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, που επισυνάπτονται).
Αν όμως η Κεντρική Εξουσία αγνοήσει, για μια ακόμη φορά, αυτή την ύστατη έκκληση, ας γνωρίζει πως εμείς, οι άμεσα εκλεγμένοι απ’ το Λαό Εκπρόσωποι της Πρωτοβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Κεντρικής Μακεδονίας, τιμώντας την εντολή και την εμπιστοσύνη των συνδημοτών μας, σεβόμενοι την ιστορία του θεσμού που υπηρετούμε, και έχοντας εξαντλήσει κάθε περιθώριο υπομονής, κάθε ικμάδα αντοχής και κάθε ελπίδα αναμονής απέναντι σε μια αδηφάγα, ανάλγητη και αναίσθητη Κεντρική Εξουσία,
ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΜΕ τις παραιτήσεις μας από τα δημοτικά αξιώματά μας, και ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ότι συνεχίζουμε, μαζί με τους συμπολίτες μας, τον αγώνα για μια Τοπική Αυτοδιοίκηση, αντάξια του ονόματος και των παραδόσεών της.»
iefimerida.gr
