Β.Βέττος: «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ» ή «ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ-ΔΗΜΑΓΩΓΟΣ»???

Τον τελευταίο καιρό και με αφορμή την τεράστια οικονομική κρίση, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν οι περισσότεροι από εμάς τους λόγους που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…

Σε προηγούμενο μου άρθρο (Δείτε ΕΔΩ), είχα αναφέρει ότι η οικονομική κρίση είναι προϊόν της Ηθικής, Αξιακής και  Παιδαγωγικής  Κρίσης… που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή…

Σήμερα θα ασχοληθώ με τους υπεύθυνους που προκάλεσαν την Ηθική, Αξιακή και  Παιδαγωγική  Κρίση…

Και έχουν μια ιδιότητα που όλοι γνωρίζουμε με τον όρο «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ»…

Που όμως σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη  πρέπει κι επίσημα να γίνει αλλάγή του όρου στα λεξικά και να αναφέρεται ως:  «ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ-ΔΗΜΑΓΩΓΟΣ»!

Με τα παρακάτω που θα διαβάσετε θα καταλάβετε αν οι “πολιτικοί” που τόσα χρόνια «ασελγούν» πάνω μας, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική αγραμματοσύνη μας ( προϊόν της έλλειψης παιδείας) και τις ανθρώπινες ανάγκες μας,  θα πρέπει να ονομάζονται «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ» ή «ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ-ΔΗΜΑΓΩΓΟΣ»…

Και όταν λέμε «πολιτικός» δεν εννοούμε μόνο αυτούς που βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση αλλά και τους υπόλοιπους που είναι κοντύτερα στον απλό πολίτη…

Όπως για παράδειγμα δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι,τοπικοί σύμβουλοι κλπ…

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου  και αμέσως θα σας έρθουν στο μυαλό πρόσωπα και καταστάσεις που βλέπεται και ακούτε καθημερινά και όχι μόνο στην τηλεόραση…

 Και απαντήστε στο ερώτημα του σημερινού μου τίτλου:

«ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ» ή «ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ-ΔΗΜΑΓΩΓΟΣ»???

Πρόσφατα άρθρο αγγλικής εφημερίδας μου θύμισε τη διαφορά μεταξύ του  πολιτικού (statesman) και του πολιτικάντη (politician).

–Ο «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ»(statesman) πρώτος σκέφτεται την επόμενη γενιά, ο δεύτερος τις επόμενες εκλογές. Ο statesman έχει ικανότητες, που τις θέτει στην υπηρεσία της Πατρίδας του, έχει όραμα γι’ αυτήν που θέλει να το εκπληρώσει, είναι έμπειρος, με γνώση βαθιά και γνώσεις πολλές, είναι ικανός και επιδέξιος στους δύσκολους χειρισμούς, είναι δίκαιος, είναι με ένα λόγο ένας σοφός πολιτικός ηγέτης.

–Ο  politician μπορεί να έχει ικανότητες, να είναι έμπειρος στους τακτικούς χειρισμούς, να είναι ικανός στο… λόγο, αλλά το μόνο που επιδιώκει είναι να……. ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του, αγνοώντας την τύχη του λαού, που τον ακολουθεί. Είναι ο επιτήδειος, που γνωρίζει να αναρριχάται ως ο γυμνοσάλιαγκας, που διαθέτει αυξημένη πονηρία,  που γνωρίζει πολύ καλά τον ρόλο του κόλακα, -προς τους επάνω υποκλίσεις και εξυπηρετήσεις και προς τους κάτω περιφρόνηση, αλαζονεία, εκμετάλλευση-, και που εκμεταλλεύεται αξιώματα και καταστάσεις για προσωπικό όφελος…
Συνήθως στην Ελλάδα χαρακτηρίζουμε “δημαγωγούς” τους ανάξιους πολιτικούς, που μεταχειρίζονται  απατηλά μέσα και κάθε είδους  ψέμα για να τους ψηφίσει ο λαός. Ο χαρακτηρισμός χρησιμοποιείται και στις άλλες γλώσσες. Το λεξικό της Οξφόρδης ορίζει τον “demagogue” ως τον  πολιτικό που επιχειρεί να αποσπάσει την υποστήριξη του λαού στοχεύοντας στα πάθη του και στα κατώτερα ένστικτα του. Το λεξικό “Larousse” σημειώνει πως   “demagogue” είναι ο πολιτικός που για ίδιον όφελος κολακεύει το λαό και εν γνώσει του τον εξαπατά.

Στη σύγχρονη Ελλάδα περισσεύουν οι πολιτικάντηδες και οι δημαγωγοί και, δυστυχώς, λίγοι είναι οι ευπατρίδες, ικανοί και με όραμα πολιτικοί. Στους πρώτους εφαρμόζεται εκείνο που έγραψε ο Τζ. Μπ. Σόου: ” Αν δεν ξέρεις να λες ψέματα και να κάνεις απάτες και κλεψιές, παρακολούθησε την πολιτική και θα τα μάθεις όλα αυτά”. Στους πολιτικάντηδες  πληθώρα παραδειγμάτων. Στους δεύτερους φωτεινά παραδείγματα αποτελούν οι Καποδίστριας, Καφαντάρης και Πλαστήρας. Δεν σκέφτηκαν ποτέ το προσωπικό τους όφελος, αλλά μόνο της Πατρίδας, θυσίασαν τα πάντα γι’ Αυτήν, δεν κέρδισαν τίποτε και είχαν επίγνωση των ευθυνών που αναλάμβαναν και της ιστορίας Της.
Πώς ξεχωρίζουν οι «ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ» από τους ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ-ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ»?

Μπαίνω  στον πειρασμό και σημειώνω τα ακόλουθα ερωτήματα:

Είναι δυνατό ένας ευπατρίδης πολιτικός όταν πάρει ένα αξίωμα το πρώτο που θα σκεφθεί να είναι το πώς θα τακτοποιήσει την οικογένεια του, ή τους φίλους του;  Το πώς θα βγάλει παράνομα χρήματα; Το πώς θα εξασφαλίσει νόμιμα ( αφού ο ίδιος και οι όμοιοι του κατασκευάζουν τους νόμους) αλλά καθόλου ηθικά να είναι πλούσιο και προσοδοφόρο το μέλλον το δικό του και της οικογένειάς του; Το πώς, ικανοποιώντας κάθε επιθυμία οποιουδήποτε ψηφοφόρου του, θα ξαναβγεί βουλευτής, χωρίς να σκέφτεται τα οικονομικά του κράτους και το μέλλον των επόμενων γενιών;

Η οικονομική κρίση δεν έχει βοηθήσει αρκετά στην αλλαγή νοοτροπίας των κρατικών παραγόντων, γιατί είναι κυρίως ηθική και κοινωνική και πολλοί έχουν πάθει τέτοια ψυχική πώρωση, που συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως πολιτικάντηδες. Η πολιτική σήψη αντί να εξυγιανθεί ανακυκλώνεται…

 

ΥΓ. Λεξικό νεοελληνικής γλώσσας: πολιτικάντης ο [politikándis]: Αυτός που ασκεί την πολιτική κατά τρόπο που να εξυπηρετεί μικροσυμφέροντα· μικροπολιτικός: Γέμισε ο τόπος πολιτικάντηδες και ρουσφετολόγους.(επέκτ.) αυτός που συμπεριφέρεται με διπλωματικότητα και ευελιξία προκειμένου να πετύχει κτλ…