Ο Φοίβος, που ακολουθούσε τους Εθελοντές καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπολίας μας στο Άλσος, κουτσαίνοντας από τα αρθριτικά και ασθμαίνοντας από τα γεράματά του. Αυτός, που όταν κατευθυνόμασταν στο Φυλάκιο ή απομακρυνόμασταν από αυτό, γάβγιζε δεξιά κι αριστερά μήπως και τολμούσε κανείς να μας αγγίξει. Αυτός, που όταν κάποιοι επισκέπτες περνούσαν πολύ κοντά στο Φυλάκιο, ορμούσε για να τους απομακρύνει, δηλώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο αδιαπραγμάτευτα ότι: εδώ, είναι το στέκι των φίλων μου. Αυτός, που τραυματισμένος σε τροχαίο και ακινητοποιημένος σε κλουβί του Φιλοζωϊκού, έκλαιγε γοερά αντικρύζοντάς μας ως επισκέπτες του, σαν να ζητούσε συγχώρεση που «μας είχε αφήσει απροστάτευτους».
Ήταν αυτός που χθες βράδυ, στη συγκέντρωση λήξης των φετινών περιπολιών, εισέπραξε τα τελευταία (εν αγνοία τους) χάδια, απ’ όλους τους Εθελοντές. Κι αυτός που, σαν να αισθάνθηκε το τέλος του, απομακρύνθηκε νωρίς από κοντά μας μη θέλοντας να μας χαλάσει τη βραδιά.
Αυτός ήταν ο Φοίβος! Φίλος, Προστάτης και Σύντροφος κάθε καλοκαίρι, από το 2004. Έφυγε, έχοντας εισπράξει αδιαμφισβήτητα μεγάλη αγάπη από τους εκάστοτε δημοτικούς Φύλακες, στοργή και απεριόριστη φροντίδα απ όλα τα παιδιά του Φιλοζωϊκού, αγάπη και συντροφικότητα απ’ όλους τους Εθελοντές του Άλσους.
Φοίβο μας, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
ΕΛΛΗ ΚΑΡΑΚΟΥΛΗ
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ
:-(