Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό, και η θάλασσα θα στο φέρει πίσω εάν βέβαια… ΔΕΝ προσμένεις κάτι απ’ το καλό που κάνεις!
“Τυχαία Ιστορία”:
Ας πούμε ότι κάποιος έχει μια μεγάλη συλλογή από βιβλία και αποφασίζει να τα ΔΩΡΙΣΕΙ σε μια βιβλιοθήκη. Αρχικά προτιμά -και καλά κάνει- να την δωρίσει στην βιβλιοθήκη της γειτονιάς του. Για να γίνει η ΔΩΡΕΑ όμως υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: Να ενημερώσει επίσημα τον ΥΠΕΥΘΥΝΟ/ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ της τοπικής βιβλιοθήκης. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ!!!
Και παίρνει τα βιβλία και τα πάει στην βιβλιοθήκη μια άλλης μακρινής γειτονιάς και τα ΔΩΡΙΖΕΙ μετά από επίσημη επικοινωνία-ενημέρωση των εκεί ΥΠΕΥΘΥΝΟ/ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ. Όλα καλά ως τώρα. Τα βιβλία είναι για όλους τους ανθρώπους οπουδήποτε χρήσιμα. Αλλά… από εδώ και πέρα η “τυχαία ιστορία” αρχίζει και “περιπλέκεται”… Ο “δωρητής” κατηγορεί δημοσίως τους ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟ/ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ της βιβλιοθήκης της γειτονιάς του για ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!!! Διαφημίζοντας ταυτόχρονα την ΔΩΡΕΑ του... Τελειώνει ΕΔΩ η “Τυχαία Ιστορία”.
*Διότι θα μπορούσαμε να τις δώσουμε και μικροπολιτικές διαστάσεις… αλλά η “Τυχαία Ιστορία” γράφεται με αφορμή το: “Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό, και η θάλασσα θα στο φέρει πίσω εάν βέβαια… ΔΕΝ προσμένεις κάτι απ’ το καλό που κάνεις!“
