«Ησυχο, ήσυχο το ποταμάκι, αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι και τραγουδάει την αγάπη τη χρυσή, μια κι ήρθες, αγαπούλα μου εσύ».
Τι έχουμε εδώ και είναι σημαντικό;
Πάνω απ’ όλα το γεγονός ότι στην ταινία παίζει ο Θανάσης Βέγγος. Δεύτερον, οι στίχοι έχουν ειρμό.
Ενα ήσυχο ποτάμι αργοκυλάει (άρα δεν έχουμε απότομη πλαγιά, για να κατεβαίνουν τα νερά με χλαπαταγή).
Ο ερωτευμένος παρατηρητής στο κελάρυσμα των υδάτων του ποταμού ακούει τη μελωδία της πολύτιμης, χρυσής αγάπης του. Αυτό είναι ένα απότοκο του χαρμόσυνου γεγονότος του ερχομού του αντικειμένου του πόθου του.
Αν δεν ερχόταν η αγαπημένη, ο ήχος των υδάτων θα ήταν ένα απλό τσιρ-τσιρ-πλιτς και όχι ουράνιες μελωδίες και μέταλλα χρυσά.
Η ταινία προβλήθηκε πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1963 και ακόμη αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και αιτία χαράς για τους φίλους του ελληνικού σινεμά. Το ποταμίσιο ποίημα έχει αποδειχθεί διαχρονικό.
