Πλάι στα παλιότερα -πολλά κλασικά πια- μαγαζιά και στέκια εμφανίζονται νέα, διαφορετικά ως προς το ύφος, αλλά όμοια ως προς τη φιλόξενη και φιλόδοξη προοπτική που φαίνεται να έχουν. Κάποια ανακαινίστηκαν, άλλα εξωραΐστηκαν, πολλά άλλαξαν διαχείριση ή αντικατέστησαν άλλη εμπορική επιχείρηση.
Πλέον στην πόλη μας, με τις πολλές ιδιαιτερότητες και μοναδικότητες, μπορείς με μια βόλτα να ταξιδέψεις όχι μόνο, όπως ανέκαθεν, στο μικρασιατικό παρελθόν και την παράδοση αλλά και από τη Νέα Υόρκη ως τη Ρώμη και το Παρίσι, από την Ιαπωνία έως και την Καραϊβική! Πώς θα μπορούσε άραγε να εξηγηθεί αυτός ο …αναπτυξιακός οργασμός στην πόλη, τη στιγμή που σε γειτονικούς δήμους ο χώρος της εστίασης πνέει τα λοίσθια ή έστω φυτοζωεί; Ποια είναι η μυστική συνταγή αισιοδοξίας που ωθεί εδώ σε επιχειρηματικά τολμήματα, τη στιγμή που η κρίση μένει και μαίνεται και ο ιδιωτικός τομέας βάλλεται και μαραίνεται; Είναι άραγε οι προσδοκίες κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ, που πολλοί διατηρούν; Είναι η ανεργία, που…τέχνας κατεργάζεται ; Είναι το… γονίδιο ανυποχώρητης αγωνιστικότητας και θάρρους που κουβαλούν οι προσφυγικές μας γειτονιές ;
Έτσι κι αλλιώς είναι ωραίο να ζεις σε μια πόλη που αντιστέκεται! Που κάνει με τον τρόπο της μια… μικρή επανάσταση χαράς και ελπίδας σε μια ώρα και χώρα καταιγίδας !
Για αυτήν ασφαλώς τη μικρή επανάσταση οι επαγγελματίες μοχθούν και κάνουν τεράστιες θυσίες, αντιμετωπίζοντας σήμερα τις πιο μεγάλες αντιξοότητες και δυσκολίες. Και είναι ευθύνη του Δήμου να τους στηρίξει κατά το δυνατόν, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη νομιμότητα και την ποιότητα ζωής, τη φυσιογνωμία και την ηρεμία της πόλης.
Αυτής της πόλης που πάντα καταφέρνει να βρίσκει το δρόμο της. Και να τον κάνει να μοιάζει γιορτινός και στα δύσκολα…
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Fx-news (Οκτώβριος 2016)