“Ξεκινήσαμε λοιπόν μ΄ ένα φίλο για να πάμε στη μάζωξη του τοπικού παραρτήματος του ‘συλλόγου’. Οι σκοποί μας διαφορετικοί, εγώ πήγαινα μήπως και συναντήσω τίποτα παλιούς συντρόφους αυτός κάποιους άλλους. Θεμιτό. Τούλεγα «γιατί θες να πάμε νωρίς;» μα αυτός επέμενε. Τι νωρίς και παραμύθια, όταν φτάσαμε τα πόστα ήταν ήδη πιασμένα και η γίδα στην κρεμάστρα. Όπου νάναι θα δούμε και την «πλάτη», σκέφτηκα. Και ιδού:
πρώτο τραπέζι πίστα –πόρτα το ζεύγος και οι συν αυτοίς. Στρατηγική επιλογή, με το που μπαίνεις πέφτεις πάνω τους, αν χορέψεις το ίδιο, με το που βγαίνεις ξανά. Και στην πίστα; Ω! στην πίστα. Ένας Πρύτανης να υποδέχεται τα πλήθη. Πρύτανης κανονικός, όχι μαϊμού, και μάλιστα Επικρατείας. Ψηφοθηρών. Παρέκαμψα αμφοτέρους, καλησπέρισα τα παιδιά του μαγαζιού, έκανα τα σχετικά ειλικρινή κομπλιμέντα στην υπεύθυνο και χαιρέτισα και τα παιδιά στην κουζίνα. Έτσι για να μην ξεχνάμε αυτούς που ψήνονται ψήνοντας για μας… Βρήκα κάποιους παλιούς συντρόφους διάσπαρτους στην αίθουσα, αργότερα ήλθαν και κάποιοι άλλοι οι πολλοί όμως έλλειπαν, άλλοι είχαν δουλειές, άλλοι πήγαν στο χωριό, σέρνεται και γρίπη… Σκέφτηκα δυο ρητά της γραφής λίγο παραλλαγμένα: «‘Οι δε ἀρχιερείς καὶ οἱ πρεσβύτεροι έπεισαν τοὺς όχλους ίνα ατήσωνται τὸν Σαμαράν ‘ήν δὲ και ὁ Βαραββάς ο λῃστής.’» Αφού τραγουδήθηκε ο ύμνος του ‘συλλόγου’ μια παλιά συντρόφισσα, ανάλαβε σαν μέλος της ‘κουτσής’ διοίκησης να αναγγείλει τους εκ των παρισταμένων ‘εστεμμένους’ και αιρετούς και τους εκ μέρους των ‘κωλυομένων’… Πολλοί ‘πρώην’ φίλε μου, πολλοί ‘πρώην’… Χώρια που είπε κάποιους ‘πρώην’ ενώ είναι ‘νυν’. Ας είναι. Μετά μίλησε ο τοπικός Πρόεδρος. Μας κάλεσε να συστρατευθούμε υπό το νέο Αρχηγό για να οδηγήσουμε πάλι το ‘σύλλογο’ στην κορυφή… Να συστρατευθούμε… Κοίταξα γύρω μου όλο ‘εστεμμένοι’, αιρετοί, οι εκ μέρους των ‘κωλυομένων’ και η… «πλάτη»!!! Και ξαφνικά αισθάνθηκα μόνος, πολύ μόνος. Και σπάνιος…
ΟΤΤΤΟ
Υ.Γ. Κάθε ομοιότητα… κλπ, κλπ… εντελώς τυχαία. Εξυπακούεται…”
#gida_kremastra
