«Η διαφορά των μεγάλων και μικρών εθνικών ομάδων έχει μικρύνει», μας λέει και φέρνει ως παράδειγμα ομάδες σαν την Ελλάδα, την Κόστα Ρίκα και το Βέλγιο, που άξιζαν την πρόκριση όπως αναφέρει. Συνεχίζει λέγοντας, πως “μεγάλοι παίκτες, όπως ο Messi και ο Neymar, ή μεγάλες ομάδες όπως η Βραζιλία και η Αργεντινή δεν έδειξαν αυτό που περιμέναμε, και ας προχώρησαν στη διοργάνωση. Εν αντιθέσει, η νικήτρια Γερμανία μέσω του συνόλου της, έδωσε το παράδειγμα σε όλο τον κόσμο.”
Για την Εθνική. Για την παρουσία της στο Μουντιάλ.
«Αυτή είναι η Ελλάδα. Αυτοί είναι οι Έλληνες.», μας επισημαίνει και συνεχίζει λέγοντας, πως αυτά τα παιδιά είναι που μας θυμίζουν την έννοια της λέξης «πατρίδα», το εθνόσημο, το εθνικό ήθος, τι κι αν οι ίδιοι ζουν στο εξωτερικό. Αυτά τα παιδιά καταφέρνουν να κερδίσουν το σεβασμό όλων, Ελλήνων και ξένων. Αυτά τα παιδιά μας ανεβάζουν στα ουράνια και θα συνεχίσουν να το κάνουν, όπως λέει με απόλυτη σιγουριά.”
Για τη διαιτησία.
«Εδώ πρέπει να γίνει δουλειά σε βάθος!», επιμένει. Εξηγεί πως η διαιτησία στα πρώτα παιχνίδια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άσχημη, με σοβαρά λάθη. Στη συνέχεια υπήρξε μια μικρή βελτίωση, αλλά τα λάθη συνεχιζόντουσαν. «Η Παγκόσμια Ομοσπονδία, δεν θα πρέπει να ακολουθεί την «πολιτική» των Ομοσπονδιών, αλλά να επιλέγει τους καλύτερους», δηλώνει κατηγορηματικά.
“Δεν υπήρχε κανένας Έλληνας διαιτητής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πιστεύω πως δεν είναι μόνο θέμα προσώπων, γιατί έχουμε ικανούς διαιτητές, αλλά θέμα διασυνδέσεων και δημοσίων σχέσεων, με την καλή έννοια“, προσθέτει με μια μικρή πικρία.
Fair Play.
“Είδαμε ποδοσφαιριστές να «σηκώνουν» τραυματίες αντιπάλους τους, να αγκαλιάζουν, να παρηγορούν στην ήττα, στην κακοτυχία, στην αδικία. Φίλαθλοι να χαίρονται όλοι μαζί, να πανηγυρίζουν, να χειροκροτούν. Αυτό θέλουμε, αυτό το ποδόσφαιρο. Αυτό είναι!”…