Οι πρώτες Δελφικές εορτές με την υπογραφή του Άγγελου Σικελιανού…

Οι πρώτες Δελφικές Εορτές, τις οποίες διοργάνωσαν ο Άγγελος Σικελιανός με τη σύζυγό του Εύα Πάλμερ της 7 Μάίου του 1927 στους Δελφούς, και στη γενικότερη αποδοχή τους από τον κριτικό κόσμο της εποχής.
 Οι γιορτές αυτές ήταν αποτέλεσμα του μεγαλόπνοου οραματισμού του ποιητή για τη Δελφική Ιδέα και απέβλεπαν στο να ξαναγίνουν οι Δελφοί «ομφαλός της γης», κέντρο μιας παγκόσμιας αμφικτιονίας, όπου το πνεύμα του αρχαίου ελληνισμού μέσα από την αναβίωσή του θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση της ενότητας του παγκόσμιου πνεύματος, που θα οδηγούσε την ανθρωπότητα σε ψυχική και πνευματική λύτρωση.

 Ο Σικελιανός, μάλιστα, οραματιζόταν και την ίδρυση Πανεπιστημίου στους Δελφούς. Ψυχή, πάντως, του όλου εγχειρήματος υπήρξε η Εύα Πάλμερ, η οποία πέρα από την οικονομική εισφορά της κατέβαλε μεγάλη προσωπική εργασία, δουλεύοντας ακαταπόνητα, συμμετέχοντας στις πρόβες, προσπαθώντας να ρυθμίσει και την τελευταία λεπτομέρεια.
Οι Πρώτες Δελφικές Εορτές διήρκεσαν δύο ημέρες και η διοργάνωσή τους περιελάμβανε παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, γυμνικούς αγώνες, λαϊκούς χορούς και έκθεση λαϊκής τέχνης. Επαναλήφθηκαν το 1930 (Δεύτερες Δελφικές Εορτές), στο πρόγραμμα των οποίων περιλαμβανόταν εκτός από τον Προμηθέα Δεσμώτη και παράσταση των Ικέτιδων του Αισχύλου. Οι παραστάσεις αυτές αποσκοπούσαν στην αναβίωση του αρχαίου τρόπου διδασκαλίας. Η μουσική, που συνόδευε τα χορικά, βασιζόταν στο βυζαντινό μέλος. Τις ενδυμασίες των υποκριτών είχε υφάνει η ίδια η Εύα Σικελιανού πάνω σε πρότυπα λαϊκής τέχνης.

Η απήχηση των Πρώτων Δελφικών Εορτών ήταν μεγάλη. Γενικότερα έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από διανοούμενους και λάτρεις του ελληνικού πνεύματος. Υπήρξαν, βέβαια, και αρκετοί που αμφισβήτησαν το όλο εγχείρημα και τις προθέσεις του και κάποιοι που δεν πίστεψαν ότι θα μπορούσε να είναι εφικτή μια τέτοια προσπάθεια. Εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι κριτικές που ασκήθηκαν ήταν είτε ενθουσιώδεις και διθυραμβικές, εξαίροντας το γεγονός, ως κάτι το εντυπωσιακό και εξαιρετικό, είτε εντελώς αρνητικές με αιχμηρά βέλη εναντίον της όλης ιδέας και οργάνωσης. Αυτό φανερώνει πώς δεν επρόκειτο για μια «χλιαρή διοργάνωση», αλλά για ένα γεγονός ιδιαίτερα έντονο, που είτε εντυπωσίασε θετικά προκαλώντας ρίγη συγκίνησης, είτε έκανε τόσο αρνητική εντύπωση, ώστε επικρίθηκε ιδιαίτερα καυστικά.
Στην αρχή του εγχειρήματος ο Άγγελος και η Εύα πραγματοποίησαν την Άνοιξη του 1924 την πρώτη συγκέντρωση πνευματικών ανθρώπων, για να τους ανακοινώσουν τα σχέδιά τους για τις δελφικές γιορτές. Είχαν καλέσει 100 περίπου ανθρώπους του πνεύματος, στους οποίους παρουσίασαν την ιδέα τους. Αρχικά, όλοι χάρηκαν για την επιλογή του τόπου.

Η ανταπόκρισή τους, όμως, στην όλη ιδέα, όπως έγραψε η ίδια η Εύα, ήταν σαν να είχαμε μιλήσει σε ανδρείκελα. Από τότε κιόλας στην Αθήνα το Δελφικό σχέδιο ήταν για πολλούς ένας χλευασμός. Ωστόσο, οι ίδιοι συνέχισαν ακαταπόνητα τη δουλειά τους για τρία χρόνια.

Όταν οι γιορτές ορίζονται για το 1927 αρχίζει η διαφήμισή τους (φυλλάδια, προκηρύξεις, δημοσιεύσεις σε εφημερίδες κλπ). Ο Σικελιανός δημοσιεύει στο Ελεύθερον Βήμα δύο άρθρα (26 και 29/ 08/ 1926), για τα οποία γνωρίζει επιθέσεις αλλά και θετική αντιμετώπιση. Χαρακτηριστική είναι η θέση του Σ. Στεφάνου (14/04/1927), ο οποίος βλέπει σημαντικό θεατρικά το γεγονός, αλλά πιστεύει πως δεν ήταν δυνατό να γίνει τίποτε. Γράφονται πάρα πολλά σχόλια πριν τις γιορτές, θετικά και αρνητικά. Πολλοί είναι υποστηρικτές της ιδέας (π.χ. η Έλλη Λαμπρίδη, Ελεύθερος Τύπος, ο μουσικός Φ. Πετυρέκ, Βραδυνή κ.α.). Στην ουσία όμως ο Σικελιανός είναι μόνος του με αληθινό συμπαραστάτη την Εύα.
Τα προγνωστικά για τις γιορτές έκλειναν μέσα τους ένα φόβο για το εγχείρημα, είχαν όμως και μια συγκίνηση, που εξέπεμπε το ίδιο το ζεύγος με την ακαταπόνητη δραστηριότητά του. Η Βραδυνή (26/04/1927) γράφει πως λίγο πριν τις γιορτές ο ενθουσιασμός του κόσμου είχε φτάσει στο κατακόρυφο: Πρόκειται να γίνει γενικός συναγερμός και να μεταβεί εις τους Δελφούς ολόκληρος η καλλιτεχνική και κοσμική κοινωνία μας. Μεγάλη ήταν η φροντίδα του Σικελιανού και της Εύας για τους ξένους καλεσμένους, κορυφαίους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού πνεύματος, γιατί αυτοί θα σκόρπιζαν το μήνυμά του στον κόσμο. Πολλά ήταν τα χρήματα που δαπανήθηκαν στη διάνοιξη των δρόμων στην περιοχής Ιτέας – Δελφών, για να φτάσουν ευκολότερα οι επισκέπτες. Η ίδια η Εύα ναύλωσε καράβια, έχτισε ξενοδοχεία στην περιοχή, για να μπορέσει να φιλοξενηθεί ο μεγάλος αριθμός των επισκεπτών. Είχαν φροντίσει να τους εξασφαλιστεί το κάθε τι, μέχρι και για τα σκυλιά της περιοχής είχαν κανονίσει, ερχόμενοι σε συνεννοήσεις με τους ιδιοκτήτες τους και με την αστυνομία, να είναι για τρεις μέρες δεμένα!
Οι γιορτές διήρκεσαν 2 μέρες (9/10 Μαΐου), συνεχίστηκαν, όμως, και την τρίτη ημέρα με λαϊκούς χορούς και εκθέσεις λαϊκής τέχνης.