Είναι ο πρώτος ηγήτορας του Βατικανού, έπειτα από 600 χρόνια που παραιτείται από το θρόνο του, χωρίς να έχει εμφανές πρόβλημα υγείας.
Μόνο ένας ηγέτης με πλήρη συνείδηση της θέσης και του ρόλου του, μπορεί να αναγνωρίσει το πεπερασμένο των δυνατοτήτων του και να κινήσει μόνος διαδικασίες διαδοχής.
Η περίπτωσή του σπάνια και γι’ αυτό το μήνυμά του είναι ηχηρό και επιδρά παντού.
Και ρωτώ εγώ ο καθημερινός άνθρωπος…
Ο αδαής δημότης της Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας…
Ο πολίτης της Ελλάδας…
Πόσοι «πολιτικοί μας ταγοί» έχουν την αυτογνωσία, την «ρωμαλεότητα», την «τσίπα» να κάνουν κάτι τέτοιο???
Πόσοι «δημοτικοί μας άρχοντες»???
Τέτοιες επιλογές απαιτούν αυτογνωσία, ευθυκρισία και υψηλό αίσθημα τόσο ευθύνης, όσο και καθήκοντος…
Ιδιότητες που δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να διακρίνω σε κανέναν τους…
*μερικό κείμενο από το κεντρικό άρθρο του vima.gr
*1η Δημοσίευση 12 Φεβρουαρίου 2013